Και είμαστε μονάχα στην αρχή !

Τις εβδομάδες που πέρασαν, έγιναν πολλές ανακατατάξεις. Η ομάδα έσπασε σε δυο υπο-ομάδες –την υποκριτική και των παρασκηνίων-, οπότε και το πράγμα άρχισε να σοβαρεύει… Την Παρασκευή που πέρασε, η συνάντηση άρχισε με μια συζήτηση για το τεχνικό κομμάτι της παράστασης, κατά την οποία όλοι πήραμε μια ιδέα για τα αρχικά πλαίσια της παράστασης. Στα κοστούμια ακούστηκαν αρκετές ενδιαφέρουσες και τολμηρές προτάσεις, οι οποίες απορρίφθηκαν λόγω ενδυματολογικής λογοκρισίας, και, τελικά, προτιμήθηκαν περισσότερο συντηρητικές, σύμφωνες με το άχρονο στυλ της παράστασης. Στη μουσική αποφασίσαμε να δώσουμε έμφαση σε φυσικούς ήχους σε σχέση με μουσικά κομμάτια, ενώ τα σκηνικά να είναι απλά και μετατρέψιμα.
Αργότερα, η υποκριτική ομάδα ανέλαβε δράση. Όπως κάθε πρόβα, ξεκίνησε με ασκήσεις χαλάρωσης κι εμπιστοσύνης. Στη συνέχεια, δυο σκηνές του έργου –μια με τη Λούσι, τη Μις Προς και τους Ζακ, κι άλλη μια μόνο με τους Ζακ- προβαρίστηκαν, με διαφορετικές διανομές ανά φορά και με διαφορετικούς τρόπους, τόσο για να δέσουν περισσότερο τα παιδιά όσο και για να δούμε ποια εκδοχή ταιριάζει περισσότερο. Μερικοί είχαν άνεση χωρίς το κείμενο στα χέρια τους, ενώ άλλοι ήταν περισσότερο διστακτικοί. Ανάμεσα στα αγαπημένα στιγμιότυπα ήταν μια από τις εκδοχές των αγοριών –με το κείμενο να ‘σπάει’ σε συνθήματα- και μια από τις εκδοχές των κοριτσιών –όπου το κείμενο ‘κουτσομπολοποιήθηκε’ κι η τρίχα έγινε τριχιά-. Λόγω απεργίας του ΟΑΣΘ, η πρόβα αναγκαστικά τελείωσε νωρίτερα, αλλά μπορούμε να πούμε ότι το σύνολο της πρόβας ήταν πολύ καλό για πρώτη προσπάθεια.
Καλή μας αρχή, λοιπόν, και αναμείνατε περισσότερα!