Untitled...

Ποιός είναι τέτοια ώρα?

"Άναψε το φώς"

Ένας καθρέφτης

για την κοπέλα

και μια βελόνα

για την κυρία.

Κόκκινο.

Αρκετό

για μια κανάτα.

Λίγο,

για το πανέρι

της Θεάς.

"Τι έχετε κάνει?"

Σας είδα όπως είστε..

Ερινύες

άλλης εποχής.

Πιστές,

σε ένα θεό ανάδελφο.

Παιδιά,

που τρέφονται

από το στήθος

νεκρής μάνας.

Και άλλοι

θα έρθουν.

Και πάντα οι χαμένοι,

θα τραβάνε

τις κουρτίνες.

"Τι κάνεις?"--Περιμένω

"Θα βρεθούμε στο γνώριμο μέρος?"

Και τώρα

και όποτε χρειαστεί.

Ανάμεσα 

σε κενά πρόσωπα

και άδεια μπουκάλια.

"Ποιός είναι τέτοια ώρα?"

Σβήσε το φώς...

                                            -by Μιχάλης Μαρκοδημητράκης