Ως γνήσιο μέλος, πλέον,
της blog-οκοινωνίας αποφάσισα να καταφύγω κι εγώ στην
τεχνική του λεγόμενου ‘photo-recap’ (περίληψη με
φωτογραφίες) για να σας περιγράψω την πρώτη, ουσιαστικά, παρουσίαση της δουλειάς
της ομάδας μας στις όρμοφες Σέρρες, σε
εκδήλωση για τα 200 χρόνια από την
γέννηση του Charles Dickens. Το πρόγραμμα ήταν γεμάτο με πολλές και υπέροχες
δραστηριότητες στις οποίες θα αναφερθώ αναλυτικά παρακάτω.
Ας πάρουμε τα πράγματα
λοιπόν απο την αρχή:
Ξεκινήσαμε πρωί-πρωί με
πολλή χαρά και χάρη, και παρόλο που ο καιρός προσπάθησε να μας σαμποτάρει, αφού
ξεκίνησε μια δυνατή βροχή, εμείς δεν πτοηθήκαμε. Ίσως υπήρχε λίγο διάχυτο άγχος
γιατί ο ρόλος μας θα ήταν τριπλός: παρουσίαση του βιβλίου του Ντίκενς,
παρουσίαση τριών σκηνών απο το έργο μας και θεατρικό εργαστήρι με έναν μικρό,
και τυχερό θα πρόσθετα, αριθμό μαθητών, παρόλα αυτά όμως, μάλλον αυτό το άγχος
ήταν εποικοδομητικό.
Δε μας
πήρε πολλή ώρα για να φτάσουμε στην πόλη των Σερρών και στο υπέροχα
διαμορφωμένο Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο,
όπου φιλοξενήθηκε η παρουσίαση μας από τη
Μακεδονική Ένωση Καθηγητών Αγγλικής Δημόσιας Α/Βάθμιας και Β/βάθμιας
Εκπαίδευσης Ν. Σερρών-Δράμας. Η χαρά μου προσωπικά, όπως και των υπολοίπων,
ήταν μεγάλη όταν αντικρίσαμε την μεγάλη κι ευρύχωρη σκηνή αλλά και έναν χώρο
που θα χρησιμοποιούσαμε ως παρασκήνια! Αν στις πρόβες έβλεπα το μεγαλείο ενός
κειμένου να μετρέπεται σε τόσες πολλές κι όρμοφες εικόνες και εκφράσεις,
βλέποντας αυτούς τους χώρους ένιωσα ένα βήμα πιο κοντά στην πρόβα generale.
Αφού τακτοποιηθήκαμε
λοιπόν, και αφού προσήλθε το κοινό (το οποίο μας τίμησε με την παρουσία του,
παρόλο που ήταν Σάββατο πρωί, και τους ευχαριστούμε όλους γι’ αυτό), παίρνοντας
το βήμα η παραγωγός μας Κ. Κίτση
άνοιξε την εκδήλωση μιλώντας για τον «Κάρολο Ντίκενς εν ώρα κρίσης», δίνοντας
στη συνέχεια την σκυτάλη στην σεναριογράφο μας Δ. Καλαϊτζίδου, η οποία μας είπε: «Αυτό δεν είναι Ντίκενς:
Διασκευάζοντας τον Ντίκενς».
Δίνοντας έτσι μια βάση
και πρώτη γεύση για τη γραφή του Ντίκενς αλλά και για την τοποθέτηση της ομάδας
μας ως προς την διασκευή του βιβλίου Ιστορία Δύο Πόλεων, παρουσιάσεις
συνεχίστηκαν απο μέλη της backstage ομάδας αλλά κι αυτής της acting, οι οποίες αναφέρθηκαν στους λόγους της Γαλλικής Επαναστάσης, στην αποδοχή, ή μη, που είχε αυτή στην
Αγγλία, στο πώς παρουσιάζεται το Λονδίνο
του Ντίκενς και πως το Παρίσι μέσα
απο την Ιστορία Δύο Πόλεων , καθώς
και μία ακόμα πιο προσεκτική ανάλυση του
κειμένου το οποίο παρουσιάζει πολλά μοτίβα, gothic στοιχεία, ζωηρούς και ζωντανούς ήχους
καθώς κι εντυπωσιακές εικόνες.
Κλείνοντας τον κύκλο των παρουσιάσεων κι έχοντας
λάβει ένα θερμό χειροκρότημα, πήραμε «τα πάνω» μας και γεμάτοι αυτοπεποίθηση
συνεχίσαμε για το δεύτερο, θεατρικό, μέρος της εκδήλωσης. Καθώς η σκηνοθέτρια
μας Μ. Ριστάνη έδινε έναν εισαγωγικό
λόγο για το πώς διαμορφώθηκε το έργο μας «[μ]εταφέροντας τον μικρόκοσμο του
Ντίκενς στη σκηνή», πίσω στο δωμάτιο των παρασκηνίων είχαν ξεκινήσει οι
γρήγοροι ρυθμοί κι ετοιμασίες, καθώς είχε έρθει η στιγμή για την παρουσίαση τριών σκηνών από το έργο
μας.
Τις σκηνές αυτές τις είχαμε δουλέψει και τέχνικα
και υποκριτικά με μεγάλη φροντίδα και υπομονή κι όπως φάνηκε και από τον δυνατό
ήχο του χειροκροτήματος του κοινού (τον οποίο άκουγα ακόμα κι εγώ που βρισκόμουν
πίσω από την σκηνή!), η εργατηκότητα μας απέδωσε στο μέγιστο βαθμό, και φυσικά
η ευχαριστήση μας και ικανοποίηση μας ήταν μεγάλη. Παρόλο, λοιπόν, που μία
μερίδα του κοινού είχε την ευκαιρία να δει ένα μικρό κομμάτι του έργου μας,
κάνοντας χρήση της blogger license (κατά
το poetic license) που έδωσα αυθαίρετα στον εαυτό μου, δε θα αποκαλύψω κάτι σε εσάς,
αγαπητοί μου αναγνώστες, για τις σκηνές αυτές- δε θα περιγράψω ποιοι παίζουν,
που είναι, τι λένε, αλλά θα σας αφήσω να φανταστείτε και να δημιουργήσετε δικές
σας σκέψεις με βάση τις φωτογραφίες! Η μόνη βοήθεια που θα δώσω είναι ότι αυτές
οι σκηνές έχουν συνδετικό κρίκο τους Ζακς.
Αφήστε την φαντασία ελεύθερη, επομένως, και φτιάξτε τη δική σας
ιστορία...(αγνοώντας τα δικά μου παραπλανητικά σχόλια).
Στη συνέχεια ήταν η σειρά των νέων μας φίλων,
μαθητών από κάποια σχολεία του Νομού, να ανέβουν στην σκηνή και να γίνουν για
λίγο πρωταγωνιστές στο έργο μας. Με αφετηρία το κείμενο τον Ντίκενς αλλά και
τις σκηνές που παρακολούθησαν από το δικό μας έργο πειραματίστηκαν με τις
έννοιες του φόβου, της καταπίεσης, των «καλύτερων χειρότερων ημερών» και
παρουσίασαν και τις δικά τους σκετσάκια,
που ήταν γεμάτα έμπνευση, δημιουργηκότητα και φαντασία!
Και κάπως έτσι έφτασε το τέλος της εκδήλωσης, η
οποία στέφθηκε με επιτυχία κι όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι με ένα μεγάλο χαμόγελο
ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Η παραμονή μας στην πόλη των Σερρών όμως δεν
τελείωσε, αφού είχε ήδη φτάσει το μεσημεράκι κι έπρεπε να ανακτήσουμε δυνάμεις
πριν το δρόμο του γυρισμού. Έτσι γευτήκαμε τις νοστιμιές μιας ταβέρνας στο
κέντρο της πόλης κι ήπιαμε ένα καφεδάκι στην υγειά μας και σε μια καλή αρχή!
Καλή μας αρχή, λοιπόν, και πάντα επιτυχίες! Ένας
μήνας έμεινε σχεδόν κι η αγωνία τελειώνει!
-By Έλενα Σιδηροπούλου
